λαέρτης

Μυθολογικό πρόσωπο. Βασιλιάς της Ιθάκης, πατέρας του Οδυσσέα, γιος του Αρκεισίου και της Χαλκομέδουσας. Γυναίκα του ήταν η Αντίκλεια, κόρη του Αυτολύκου, η οποία, σύμφωνα με κάποια νεότερη παράδοση, ενώ ήταν ακόμα αρραβωνιασμένη με τον Λ., κοιμήθηκε με τον Σίσυφο και από την ένωσή τους γεννήθηκε ο Οδυσσέας. Ο Λ., την περίοδο που ο Οδυσσέας περιπλανιόταν μακριά από την Ιθάκη, είχε αποσυρθεί στην εξοχική του κατοικία, όπου καταγινόταν με την καλλιέργεια του κτήματός του, έχοντας για μοναδική συντροφιά μια γριά σκλάβα, τον άντρα της Δολίο και τα παιδιά της. Εκεί, κακοντυμένο και αβάσταχτα θλιμμένο για την περιπέτεια του γιου του, τον ξαναβρήκε ο Οδυσσέας μετά τον φόνο των μνηστήρων να σκαλίζει κάποιο δεντράκι (Οδύσσεια, ω, 226). Μετά την παρέμβαση της Αθηνάς, η οποία φρόντισε να τον αναζωογονήσει, πολέμησε μαζί με τον γιο του εναντίον των οπαδών των μνηστήρων. Στα πλαίσια αυτής της διαμάχης κατάφερε να σκοτώσει τον πατέρα του Αντίνοου, τον Ευπείθη, ο οποίος ήταν και αρχηγός της στάσης.

* * *

λαέρτης, -ου, ὁ (Α)

είδος μυρμηγκιού ή θανατηφόρου σφήκας.

[ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. < λαός + ἔρετο (=ὡρμήθη, κατά τον Ησύχιο), λ. στις οποίες ανάγεται πιθ. και το όνομα Λαέρτης (ο πατέρας τού Οδυσσέα)].